Lechosław Ulewicz 

1933-2008

 

 

       Ukończył studia magisterskie w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu na wydziale  mechanicznym. Był magistrem mechaniki ze specjalnością nauczycielską. W Zespole Szkół Mechanicznych w Świdnicy pracował od 1957 roku. W latach 1962–1981 pełnił funkcję kierownika warsztatów szkolnych. W latach 1981–1990 obejmował stanowisko dyrektora szkoły. W latach 1991–2004 będąc już na emeryturze pełnił funkcję nauczyciela przedmiotów zawodowych. Był nauczycielem mianowanym, zdyscyplinowanym, sumiennym, zaangażowanym  w życie szkoły. Swoim doświadczeniem   i ciężką pracą tworzył historię i tradycje szkoły, podnosił jakość jej pracy, budował pozytywny wizerunek w środowisku lokalnym i regionie.

Posiadał wysokie kwalifikacje zawodowe. Był dobrym organizatorem procesu dydaktyczno – wychowawczego. W przemyślany sposób planował i realizował proces nauczania, stosując aktywizujące metody nauczania. Był promotorem wielu ciekawych prac dyplomowych będących wizytówką szkoły w czasie działań promocyjnych. Praca z młodzieżą dawała mu mnóstwo satysfakcji. Cieszył się dużym autorytetem wśród uczniów. Pobudzał ich do aktywnego udziału w życiu szkoły. Zapewniał młodzieży stały kontakt z najnowszymi osiągnięciami techniki poprzez udział w targach i wystawach technicznych oraz wycieczkach zwodoznawczych do zakładów pracy. Przygotowywał uczniów do „Turnieju Młodych Mistrzów Techniki” oraz „Olimpiady wiedzy technicznej”. Dzięki podejmowanym przez niego działaniom, umiejętnemu zarządzaniu placówką, budowaniu właściwej atmosfery pracy, stwarzaniu nauczycielom nowoczesnych warunków pracy, a uczniom warunków do nauki i rozwoju zainteresowań szkoła odnosiła sukcesy dydaktyczne i wychowawcze w mieście i regionie. Nastąpił duży rozwój działań kulturalnych: powstał kabaret, grupa teatralna, zespół muzyczny; organizowane były wyjazdy do teatru, opery i filharmonii. „Mechanik”, bo tak do dzisiaj brzmi popularna nazwa szkoły, stał się szkołą z tradycjami, posiadającą wysoki prestiż w środowisku, na równi rywalizującą  z Liceami Ogólnokształcącymi. Dzięki nowoczesnej bazie sportowej i klasach o profilu sportowym, szkoła nie miała sobie równych w rywalizacji sportowej, zdobywając sukcesy na szczeblu wojewódzkim, dobrze sobie radząc na szczeblu ogólnopolskim. Największe sukcesy szkoła odnosiła na arenie zawodowej, gdzie uczniowie zdobywali tytuły „mistrzów zawodu” – tokarza, frezera, szlifierza, ślusarza, mechanika samochodowego.

Aktywnie uczestniczył w życiu szkoły i miasta. Przejawiał dużą troskę o wszechstronny rozwój warsztatów szkolnych. W latach 1969-1970 aktywnie uczestniczył w budowie i zagospodarowywaniu nowych obiektów: szkoły i warsztatów. Nawiązał szeroką współpracę z największymi zakładami przemysłowymi miasta i regionu, w kooperacji z którymi modernizował i rozbudowywał park maszynowy warsztatów, wyposażał stanowiska robocze w najnowsze narzędzia i przyrządy. Przystosował warsztaty do prowadzenia produkcji przemysłowej dla zakładów pracy, dzięki czemu szkoła pozyskiwała dodatkowe środki finansowe na swój rozwój. Za opracowanie technologii i wdrożenie do produkcji wiertarek obrotowo-udarowych otrzymał Nagrodę Ministra Oświaty i Wychowania.

Wiele pracy  włożył w unowocześnienie i uatrakcyjnienie realizacji przez młodzież praktycznej nauki zawodu. Dzięki jego staraniom w latach 80-tych powstała nowoczesna pracownia samochodowa, wyposażona   w urządzenia do diagnostyki i naprawy samochodów. Nawiązał współpracę z Fabryką Samochodów Małolitrażowych w Tychach i Bielsku Białej, gdzie młodzież klas o kierunku samochodowym odbywała 4-tygodniowe praktyki zawodowe. Jako kierownik warsztatów i dyrektor szkoły przeprowadzał analizę rynku pracy, poszukiwał nowych kierunków kształcenia, a co najważniejsze przedstawiał atrakcyjną dla młodego człowieka ofertę edukacyjną szkoły.

Jako miłośnik sportu propagował zdrowy, sportowy styl życia. Chciał zapewnić młodzieży warunki do prawidłowego rozwoju fizycznego i spędzania wolnego czasu. To za jego kadencji dyrektora szkoły powstał, dzięki wspólnym wysiłkom nauczycieli, rodziców i młodzieży, stadion sportowy, na którym odbywały się międzyszkolne rozgrywki w piłkę nożną  i zawody lekkoatletyczne.

Po przejściu na emeryturę, nadal efektywnie uczestniczył w życiu szkoły. Przez wiele lat pełnił funkcję przewodniczącego Zespołu Przedmiotów Zawodowych dbając o rozwój zawodowy nauczycieli i współpracę szkoły z powstałym na bazie warsztatów szkolnych Centrum Kształcenia Praktycznego.

Pan Lechosław Ulewicz w pracy był bardzo ceniony i lubiany; cieszył się sympatią i szacunkiem kolegów, którym w każdej chwili spieszył z pomocą i dzielił się z nimi swoim doświadczeniem. Jako doświadczony pedagog wdrażał młodych nauczycieli w nurt codziennego szkolnego życia, zapoznawał ich z działalnością szkoły, zdradzał tajniki skutecznej pracy dydaktycznej i wychowawczej.

Za swoje zaangażowanie w pracy dydaktyczno-wychowawczej został wielokrotnie doceniony otrzymując Nagrody Dyrektora Szkoły (1993, 2000), Nagrodę Kuratora Oświaty (1989) oraz Nagrodę Ministra Oświaty i Wychowania (1987).

Otrzymał również prestiżowe odznaczenia: Srebrną Odznakę  „Zasłużony dla Dolnego Śląska” (1975), Złoty Krzyż Zasługi (1976), Medal „Zasłużony dla Miasta Świdnicy” (1977), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1986), Odznakę „Zasłużony dla Ziemi Wałbrzyskiej” (1987).

W roku 2007 – roku Jubileuszu 60-lecia Zespołu Szkół Mechanicznych – Pan Lechosław Ulewicz został uhonorowany Medalem Komisji Edukacji Narodowej za zasługi dla polskiej oświaty